Літаратурна-музычная
гасцёўня
“Зямля
бацькоў – мая зямля”
Мэта:
· Cтварыць умовы для развіцця
інтэлектуальнага і творчага патэнцыялу падлеткаў, ўдасканаліць іх літаратурныя
дараванні.
·
Садзейнічаць развіццю цікавасці да
вывучэння беларускай літаратуры,творчасці беларускіх пісьменнікаў;
·
Скласці умовыдля выхавання нацыянальнай
самасвядомасці вучняў.
Абсталяванне:
прэзентацыя, тэксты вершаў.
Ход
мерапрыемства
Эпіграф
Люблю цябе
такой, якая ёсць,
Зямля мая, зямля
бацькоў святая,-
Мая слязінка –
са святла наскрозь,
Маё
прычасце, мой святлісты лёс…
З табой і паміж
бедаў я світаю.
Н . Загорская “
Мае ўсе думы звязаны з табой…”
Настаўнік. Добры дзень, шаноўныя госці,
калегі, сябры! У нашай школе свята. Мы
зноў адчыняем дзверы літаратурнай гасцёўні і запрашаем да нас ў госці тварцоў
беларускай паэзіі ўсіх узростаў.
Мэта нашай сустрэчы абудзіць цікавасць да беларускамоўнай
літаратуры, павысіць роль мастацкай кнігі ў культурным жыцці нашай краіны.
( Вашчанка К.)Вядучы
1. Мы маем гонар вітаць
Наталлю
Нятлеўскую,
Веру Дудко,
Ніну Пінчук,
Надзею Акушку,
Інну Шчыглову,
Валянціну
Вішнівер,
Васілія
Егоравіча Жыткова
Тамару Станкевіч
А зараз мы
запрашаем вас у літаратурна-музычнае падарожжа “Зямля бацькоў – мая
зямля”. Свае таленты вам пакажуць юныя спевакі,танцоры, музыкі, паэты і
кампазітары.
“Давайце разам
паслухаем, як прыгожа гучыць роднае слова.
Давайце разам
адчуем радасць ад таго, што мы аддаём даніну павагі нашым бацькам, дзядулям і
бабулям, нашым далёкім продкам – стваральнікам прыгожай спеўнай мовы – і разам
з тым робім крок у тую будучыню, дзе ў беларусаў ёсць свой, не згублены ў
вірлівым свеце твар.”
Слайд 2
Гучыць фонавая музыка
(Я.Глебаў, адажыа Ружы і Прынца з балета ”Маленькі прынц”)…і выконваецца верш.(На
экране праходзяць беларускія краявіды)
Вучань
1. Радзімачка-Радзіма!
Радзімая Зямля,
Мяне ты
нарадзіла,
У дарогу
правяла!
Сатканы луг з
рамонкаў
Мне сніўся па
начах,
А ты бярозкай
тонкай
Стаяла ў вачах…
Ты бачылася ў
росах,
У птушцы
трапяткой,
У воблачках
бялёсых,
У сцежачцы
крутой…
Радзімачка-Радзіма!
Куточак родны
мой!
Паўсвету я
схадзіла,
Ды не найшла
такой!
Вядучы 2. Мая краіна, мая Бацькаўшчына…
Усяго чатыры словы, але ж якая моц гучыць у іх, колькі пяшчоты, колькі гонару
маюць яны! Наша вечна маладая, заўсёды квітнеючая і такая старажытная
беларуская зямля. Наш родны кут…
Слайд 3
Дэманстрацыя
роліка “ Дарагая Беларусь”
Слайд 3 Пастаноўка
беларускай народнай казкі
Сядзяць тры
падарожнікі:
Вядучы. Паслухайце адну гісторыю. Ці то полем,
ці то лесам ішлі тры падарожнікі. Ішлі яны тры дні і тры ночы ды яшчэ паўдня.
Прытаміліся. Прыселі. Раптам чуюць — спявае нехта.
Прыслухаўся
першы:
Відаць,
жаўранак.
Не, — кажа
другі, — гэта лес шуміць.
А трэці прыпаў
вухам да зямлі і прашаптаў:
— Ды гэта ж зямля наша спявае.
Вось якая яна,
наша зямля беларуская. Таму ў нас і песні, такія прыгожыя.
Гучыць
песня А.Ставера “ Жураўлі на Палессі” у выкананні вучаніцы школы.
Вядучы 2. Кожны чалавек - першаадкрывальнік свайго роду. Кожны чалавек, уступаючы ў жыццё, адкрывае для
сябе вялікае слова - Радзіма. А што такое Радзіма? З чаго яна пачынаецца для нас?
Вучаніца чытае
сачыненне
Сачыненне на
тэму ” Мой родны кут”
Родны кут самае
мілае, прыгожае месца на зямлі. Тут усё
сваё, такое роднае і каханае.
У кожнага
чалавека ёсць свой родны кут, куды хочацца ўвесь час вярнуцца. Чаму гэта
месца так цягне да сябе? Чаму многія тужаць аб ім на чужбіне? Напэўна, таму,
што знаёмства з навакольным светам ўпершыню адбывалася менавіта ў гэтых краях.
Маленькі чалавек упершыню тут убачыў сонца, пачуў шум дажджу, пайшоў у школу,
здабыў сяброў.
А
колькі ўсяго цікавага тут было, колькі добрых успамінаў звязана з гэтым месцам.
Тут родны дом, дзе мама чакала са школы. Прыходзіш дадому, а на стале румяныя
блінцы з малаком. Што можа быць смачней?
Прырода, радзіма, народ, крыніца – словы
аднаго кораня. Зямля і чалавек непадзельныя. Дык чаму ж мы, сённяшнія, аглохлі
і аслеплі? Паветра мы заўважаем тады, калі яго пачынае не хапаць. Мы прывыклі,
што свет зялёны. Ходзім, мнем, топчым, завальваем плітамі і каменнеем прыроду.
Падумаеш ! Травы шмат. На ўсіх хопіць. Не, гэта мы збяднелі. У сябе скралі.
Мяне абураюць
чалавечая жорсткасць, абыякавасць. Многія наіўна мяркуюць на наш век
хопіць. А нашым дзецям, унукам што пакінем ?
Адзін за адным
знікаюць на зямлі цэлыя віды жывёл, птушак, раслін. Сапсаваныя рэкі, азёры,
моры. Мы падобныя на дзікуноў. А калі б зямля ўмела гаварыць? Хочацца крыкнуць:«Чалавек,
спыніся! Абарані сваю маці! » Як тут не ўспомніць нашых продкаў, якія,
прыпадаючы да зямлі, прасілі дапамогі, абароны, сілы , мудрасці. І зямлёй
вылечваюцца раны і жывой, і мёртвай вадой. Прыпадзем да зямлі і мы, папросім
прабачэння.
Счарсцвелі,
агрубелі, перасталі слухаць музыку вясновага капяжу, журчашчага пад лёдам
ручайку, радавацца сонцу, надыходзячаму дню. А можа, мы і прыйшлі ў гэты
цудоўны свет, каб радавацца і здзіўляцца. Здзівішся – распусцяцца кветкі,
песні жаўрука ў небе загучаць, убачыш сінія аблокі – і напоўніцца
чалавечая душа дабрынёй і прыгажосцю. Цяпер ты багаты. Бяжы, дзяліся хутчэй
сваімі скарбамі з іншымі і памятай : гэта зямля цябе трымае ў сваіх далонях,
песціць і гадуе, як клапатлівая маці .
Вядучы 1. Той, хто шмат вандраваў за
межамі нашай краіны, амаль заўсёды кажа: “У гасцях добра, а дома лепш!” Дзе б
мы ні былі, чаго б толькі ні бачылі, але ж заўсёды душа цягнецца да роднай
зямлі, роднай хаты. Ці бачылі вы дзе больш прыгожыя палі, лясы, больш шырокую
прастору рэк і азёр, ці чулі больш мілагучны спеў салаўя? Ды ніколі і нідзе не
ўбачыце, не пачуеце такога!
(Скрыпач
выконвае паланез Агінскага. выходзяць астатнія ўдзельнікі кампазіцыі. На фоне
музыкі гучыць верш.)
1-ы чытальнік.
Дзе мой край?
Там, дзе вечную песню
пяе Белавежа,
Там, дзе Нёман
на захадзе помніць
варожую кроў,
Дзе на ўзвышшах
Наваградскіх
дрэмлюць суровыя
вежы
І вішнёвыя хаты
глядзяцца ў шырокі
Дняпро.
2-гі чытальнік.
Ты ляжыш там,
дзе сіняя Прыпяць
ласкава віецца,
Дзе Сафія плыве
над Дзвіною, нібы
карабель…
Там, дзе сэрца
маё з першым крокам,
як молат,
заб’ецца,
Калі б, нават
сляпым і глухім
я прыйшоў да
цябе.
3-ці чытальнік.
Што сляпым?
Нават мёртвым успомню
высокія зоры,
Над ракою
чырвонай і цьмянай палёт
кажаноў,
Белы ветразь на
сініх, на гордых, як
мора, азёрах,
І бары-акіяны, і
неба – разлівы ільноў.
4-ы чытальнік.
Дзе мой край?
Там, дзе людзі ніколі
не будуць
рабамі,
Што за поліўку
носяць ярмо
ў безнадзейнай
турме,
Дзе
асілкі-хлапцы маладымі ўзрастаюць
дубамі,
А мужчыны, як
скалы, - ударыш
і зломіцца меч.
5-ы чытальнік.
Дзе мой край?
Там, дзе мудрыя продкі
ў хвоях паснулі,
Дзе жанчыны як
радасны сон у стагах
на зары,
А дзяўчыты, як
дождж залаты.
А сівыя матулі,
Як жніўё з
павуціннем і добрае сонца
ўгары.
1-ы чытальнік.
Там звіняць
неўміручыя песні на
поўныя грудзі,
Там спрадвеку
гучыць мая мова,
булатны клінок.
Тая гордая мова,
якую й тады не
забудзем,
Калі сонца з
зямлёю ў апошні
заглыбяцца змрок
2-гі чытальнік.
Ты – наш край.
Ты – чырвоная груша
над дзедаўскім
домам,
Лістападаўскіх
знічак густых
фасфарычная
раць,
Ты – наш сцяг,
што нікому, нікому
на свеце, нікому
Не дамо
абсмяяць, апаганіць, забыць
ці мячом
зваяваць.
3-ці чытальнік.
Мы клянёмся табе
баразной сваёй
першай на полі
І апошняй
раллёй, на якую ўпадзём
у журбе.
Мы клянёмся
табе, што ніколі,
Усе (разам).
Ніколі,
Ніколі,
Так,
Ніколі не кінем,
Не кінем,
Не кінем цябе.
Уладзімір
Караткевіч
Вядучы 1. 70
гадоў прайшло з дня заканчэння Вялікай Айчыннай вайны. Але і да гэтага часу
пякучым болем адзываецца найцяжэйшая з войнаў у сэрцы кожнага чалавека. Мы не
павінны забываць пра жахі вайны, смерць і пакуты мільёнаў людзей. Вядучы 2. Помніць
аб вайне, гераізме і мужнасці тых, хто змагаўся з ворагам і выратаваў ад
фашысцкага нашэсця Радзіму, — гэта значыць змагацца за мір. Гэта абавязак усіх,
хто жыве на зямлі. І таму тэма Вялікай Айчыннай вайны з'яўляецца адной з
важнейшых у беларускай паэзіі і літаратуры.
( Гучыць фанаграма)
Малітва за
Беларусь
Г. Бураўкін, Э. Ханок
1.Мы здалёк убачылі свабоду
І яшчэ не вырваліся з пут.
Божа, не дабаў майму народу
Пошасці, няпраўды і пакут.
2.У чужым нялюдскім землятрусе
Хіба ў нечым мелі мы віну?..
Божа, адвядзі ад Беларусі
Здраду, вераломства і вайну
3.Смутнаю парою нелюдзімай,
Калі ўсё наўкол ідзе на злом,
Божа, захіні маю Радзіму
Мудрасцю, спакоем і цяплом
Вядучы
1. Менавіта тут, на гэтай прыгожай зямлі
ўзнік наш горад Бабруйск, які раскінуў свае шатры ўздоўж ракі Бярэзіны. Бабруйская зямля прыгожая не толькі краявідамі, але і
таленавітымі людзьмі.
Вядучы
1.
Мая Бабруйшчына зяленая,
Здаешся іншым ты малой
З тваей Бярэзінай хваленаю
І з непрыкметнаю Алой.
А мне заўседы паўнаводнымі
Здаваліся іх берагі,
Былі твае мясціны роднымі,
Куток з маленства дарагі.
пісаў наш
зямляк, беларускі пісьменнік Мікола Аўрамч
Вядучы 1. У нашым бярэзінскім краі, як ні ў якім
іншым куточку , віруе літаратурнае
жыццё, нараджаюцца новыя творы, выдаюцца кнігі масцітых мясцовых пісьменнікаў,
зараджаецца талент юных, пачынаючых літаратараў. Так, гонар маем: сёння ў нашым горадзе жывуць і працуюць члены Саюза
беларускіх пісьменнікаў “ Полацкая
ветвь” :
Наталлю
Нятлеўскую,
Веру Дудко,
Ніну Пінчук,
Надзею Акушку,
Інну Шчыглову,
Валянціну
Вішнівер,
Васілія
Егоравіча Жыткова
Тамару Станкевіч
Вядучы 1. Творчасць
сапраўды таленавітага чалавека – гэта само яго жыццё. Сёння ў нашай
літаратурнай гасцёўні мы зноў вітаем
паэтэсу Наталлю Нятлеўскую . У сваіх вершах яна апяваекаханне,
сяброўства, прыстойнасць, адданасць, любоў да Радзімы. Сама - прыклад вернасці
ідэалам агульначалавечых каштоўнасцяў.
Чытальнік 1 .
Верш Н. Нятлеўская. Бабруйску.
Вядучы 2
Мастакі слова на Бабруйскай зямлі розныя ў сваёй творчасці: адны –
імпульсіўныя, другія – спакойныя, разважліва-засяроджаныя, але пры ўсім гэтым
іх аб’ядноўвае адзіная тэма – тэма патрыятызму.
Сапраўды, хто мы без роднага слова, без
песні, без казкі… Прыемна, што праз стагоддзі пасля Францыска Скарыны аб роднай
культуры і пісьменстве прымушаюць нас задумацца мастакі слова Бабруйшчыны..
Паслухаем вершы Ніны Пінчук. (Чытае сама паэтэса)
Вядучы 1. Паэзія заўсёды адгукаецца на самыя
балючыя праблемы жыцця , таму складана гаварыць пра шматгранную квяцістасць
паэтычнага слова . Прасцей спыніцца на асноўных тэмах сучаснай паэзіі. Якія
праблемы ставяцца і вырашаюцца на старонках паэтычных кніг?
Яны наступныя: Хто мы? У чым нашы карані?Якой бачыцца Радзіма сучаснаму
паэту?Запрашаем паслухаць вершы Інны Шчыгловай.
Чытальнік
2. Інна Шчыглова. Радзіма
Вядучы 2.
Упэўненна
гучыць у паэзіі голас Надзеі Акушкі. Яна
спадзяецца, што у нашым городзе жывуць
добрыя людзі і што паэзія будзе вечна жыць у душы кожнага чалавека,
пакуль свеціць сонца, ідзе дождж і не знікае ўсмешка з вуснаў. Вельмі любіць
жыццё і кожны дзень па кропельцы збірае станоўчыя эмоцыі ў сваю скарбонку
пачуццяў.
Чытальнік 3. Н.
Акушка. Усмешка
Вядучы 1. З
глыбокай удзячнасцю і пашанай мы гартаем
зборнікі Веры Дудко і чытаем яе змястоўныя творы, напоўненыя жыццёвай мудрасцю
і прыгажосцю. Запрашаем паслухаць яе вершы.
Вядучы 2. Гэта паэтэса схільна да больш лёгкай
і празрыстай пісьменнасці, дзе адказы на шматлікія загадкі і жыццёва важныя
пытанні трэба шукаць не ў каламутнай вадзе паэтычнай філасофіі, а ў блакітных
кроплях вясны або ў ружовым тумане восені.Запрашаем паслухаць вершы Тамары
Станкевіч.
( Паэтэса чытае
сама).
Вядучы 1. Сапраўды,
хто мы без роднага слова, без песні , без казкі..
Прыемна , што
праз стагоддзі пасля Францыска Скарыны аб роднай культуры і пісьменстве
прымушаюць нас задумацца мастакі роднага слова Бабруйшчыны. Важнае месца ў беларускай прозе на сучасным этапе належыць
апавяданням ваеннай тэматыкі. Яркім прыкладам з’яўляюцца шматлікія творы
Валянціны Вішнівер. ( Паэтэса чытае сама).
Вядучы 2. Кожны
беларус павінен ведаць і шанаваць сваю мову – квяцістую, ільняную, жытнёвую,
сакавітую ў казачнай красе. Паслухаем жартоўныя творы пра нашу мову Васіля
Ягоравіча Жыткова.
Настаўнік. Вось
і скончылася наша свята паэзіі. Літаратурная гасцёўня зачыняе свае дзверы да
наступнай сустрэчы.
Комментариев нет:
Отправить комментарий